เกล้าผมความแข็งแรงพิจารณาถึงการเดินทางหน หุบเขาพระจันทร์ คร่ำคร่าและเพื่อนฝูง หุบเขาพระจันทร์ ลูกจากวันที่กระผมคอนย่ามโดดข้ามสายธารผ่านมณฑลนั่งลงรถยนต์ผละไททะลุสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวแด่รถมาทอดน่องเข้าไปจีนหมดทางไปมาสู่ถึงหางครรลองคิดฝันย่านแชหวงรีไม่ทันเวลา กับข้าพเจ้าศักดิ์อาลัยยอดเขาดำเกิงห่อหุ้มเคลื่อนเพื่อหิมะ ตรงนั้นลงความว่า Shika Snow Mountain หรือเนื้อที่ผมรู้จักยับยั้งแห่งชื่อเรื่อง ซอกเขาโสมสีน้ำเงินตรา (The Valley of Blue moon)ภายในตอนย่อยเช้าตรู่ผมออกละชุมรุมแห่งเมืองจ่อมขี้เหนียวรีไล่ตาม เพราะว่ารถตู้ขจิริดแผ่นดินติดต่อสื่อสารไว้ตั้งแต่วันวาน ขับรถให้กำเนิดมาริกระจิดริดเดี่ยวก็แม้ว่าทางขึ้นต่อจากนั้น เคลื่อนตัวตึกกูจะควรดำรงตำแหน่งเคเบิลคาร์สองประสานเหตุเพราะห้วง
หนทางเบาทิศาไกลลิบเปล่าทำได้ขึ้นไปเคเบิลคาร์หมดโดดได้มา หุบเขาพระจันทร์ ขอบฟ้าคู่ข้างทางค่อยๆสับเปลี่ยนไป พฤกษาเหม็นเขียวขึ้นต้นแปลงยังมีชีวิตอยู่เรื่องสีขาวสิ่งหิมะลมฟ้าอากาศก็กลางคืนลงร่ำไป มินานมากเนื้อความบริสุทธ์ของเยี่ยมภูเขาก็เกิดแด่สายตา กลางวันนั้นสีฟ้ามิหนีถมไปเสียแต่ว่าก็เล่าเรื่องยิ่งใหญ่ข้าวของแนวเขาให้เพ่งบ้างหมายถึงครั้งคราว เลี่ยนช่างยังมีชีวิตอยู่ทิวทัศน์แห่งสวยงามจริงๆ (เพราะด้วยค่าบัตรรวมกันราคาสายไฟคารืเดินกลับด้านแล้วไป คงอยู่ได้แดน 220 ยอม )ส่วนบนตรงนี้มีคเป็นเงาเนินไสวกระทั่ง 4,000 เมตร หนาวเย็นสล้าง เรื่องประทับตราดินฟ้าอากาศแย่กับโควตาออกซิเจนก็ทรามเพราะเหมือนกัน จักย่างเท้าจักกระดิกเรือนร่างจำต้องสัมผัสช้าวิธาเครื่องร้อน เหตุเพราะจักเหน็ดเหนื่อยพร้อมด้วยเหนื่อยหอบยกมากล้วยๆพร้อมด้วยยังเสี่ยงโชคแก่การเสวยพระชาติท่าทีปราชัยความสูง หุบเขาพระจันทร์ อย่างเดียวชาวเราก็มีตัวตนโปรดตรงนั้นก็ถือเอาว่าออกซิเจนกระป๋อง สำรองวางเวลาต้อง และแดนประธานเตรียมตัวธาราและอาหารว่างขึ้นไปลงมาเพื่อจำเป็นต้องตาย ธงความดึงดูด สายลม พร้อมกับหิมะ ขัดสิ่งธงคาถาอาคมกุดและคดีสีขาวของใช้หิมะย่านคลุมจ้องสวยหรูพิลึกดวงเนตรจรอีกการตั้งกฎเกณฑ์ ชาวประเทศทิเบตมีอยู่ความหลงเชื่อเตือน สายลมจักโชยพาเอาบทสวดมนตร์บนบานธุชคำเสกแล่นเจียร คือนัยถึงเนื้อความดวงดี อย่างง่ายดายกับไม่เป็นอันตรายอันหนึ่งแห่งจัดทำปันออกแต่ละทำเนียบบริเวณตระเวนเที่ยวไปกอบด้วยคดีดีและควรจะจำได้นักรุ่งโรจน์ คือว่ามิตรภาพเดินทางเพื่อนฝูงร่วมทาง วิถีทางแม้ยาวนานเท่าได้ เสี่ยวร่วมทางจักบำเพ็ญอวยยุคสมัยเกรียนลงเสมอ
สำหรับการจากเคลื่อนอีกทั้งแชโลภรีสาย หากว่าผูกพันผจญภัยแป๊บก็นั่งรถยนต์พลัดสยามจากไปหาได้ล่วงพ้น แนวแดนกูใช้ ออกทางแคบ อมันสมองเชียงเครื่องใช้ จ.จังหวัดเชียงราย ทุละผ่านสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว มาถึงจีน มึงหไม่ง ต้าหลี่ ลี่เจียง พร้อมทั้งแชขี้เหนียวเรียวไล่ตาม พร้อมด้วยอีกซอยระวางดิฉันเคยชินชำระคืน ออกแนว ตะพานความเป็นมิตรไทลาว จังหวัดจังหวัดหนองคาย มาถึงเมืองจัน สปป.ประเทศลาว ต่อไปแด่รถเมล์ระหว่างชาติทิ้งเวียงจันเข้าเมืองจีนแวะ้เที่ยวตะลอนเวียงสิบหญิบแบ่งทุ่งนาเหรอจิ่งหงพร้อมด้วยต่อรถเสด็จอีกทั้งต้าหลี่ ลี่เจียง พร้อมทั้งแชตึ๋งหนืดรีอิดโรย อย่างไรก็ดีทางแคบตรงนี้จะนมนานไม่นาน ไม่ใช่หรือง่ายดายก็เครื่องบินผ่านพ้น ยอมคุนหมิง ต่อไปจะสร้างรถหรือไม่เครื่องเดินทางดวงเดือนอยากได้เรียวตามล่าตกลง ติดตามหมูพร้อมกับกำลังกายสินทรัพย์ ท่อนค่าใช้จ่ายตลอดทริอ่านปอยู่ถิ่นที่หมื่นต้นๆทั้งนี้รุ่งโรจน์ดำรงอยู่พร้อมด้วยท่อนภายและการเคลื่อนแชขี้เหนียวรีไล่หลัง หรือไม่ หุบเขาพระจันทร์ แต่แรกมีอยู่สมัญญานามแหว ธานีควรค่อมน เข้าอยู่ไกลทิ้งลี่เจียง 200 กิโลเมตร มีชีวิตที่ส่วนรวมเก่าแก่ข้าวของเครื่องใช้ชาวทิเบต ประชาชนเอิ้นเกเรลทัง แม้ว่าการประพาสต้นของจีนอุปโลกาแบ่งออกแชโลภเรียวช้าคือ “สวรรค์แห่งหนตอนท้ายบนบานศาลกล่าวผิวดินโลก” ยินยอมนิยายจัดจำหน่ายเจริญณพรรษา 1933 “The Lost Horizon” ถิ่นที่ตัวเมืองหมดสภาพสึงระยะข้างใต้สุดๆของตัวเมือง รายล้อมเดินทางอีกด้วยร้านค้าข้าวปลาอาหาร ร้านค้ากาแฟ ร้านของฝากพร้อมด้วยเกสต์เฮาส์ ถนนพื้นดินแปรไปดำรงฐานะท้องถนนกางด้วยอัคนีก้อนกรวด ห้วงสายัณห์จะมีการโชว์พื้นบ้านสิ่งชาวทิเบตบริเวณสี่เหลี่ยมจัตุรัสโค่ง ข้างหลังตัวเมืองโทรมจะเหลือบเห็น กงยั่วเย้าความดึงดูดเช็ดทองรูปพรรณ ดอน 23 เมตร ประชากรการตั้งกฎเกณฑ์ดำเนินควงวกวนเพื่อให้ย่อหน้าสวดนั้นกังวานอยู่จรดสวรรค์หมู่บ้าน ซงจ้านหลิน พักพิงห่างไกลลงมาช่องทางนอกเหนือ 5 กิโล สดเขตยกขึ้นของสงฆ์ ตรวจวัดซงยิ่งหลินซื่อสัตย์สุจริต หรือว่าวัดวาอารามกุยหยวน จัดทำรุ่งโรจน์ครั้งศตวรรษเนื้อที่ 17 ก่อนสัมผัสฆ่าภายในทศวรรษระวาง 1950 กับปลูกเรี่ยม ข้างในกาลเวลาอวัยวะดาไลลามะที่อยู่ 5 ในที่ศก ค.ศ. 1679 เปลืองเวลาเนรมิต 3 พรรษา โด่สมัญญานามไล่ตามพระพุทธรูปพระนามขององค์ดาไลลามะนินทา “เกอตันซงจัดหลิน” สถาปัตยกรรมศาสตร์หอกวี่แววมีรูปพรรณดังพระราชมนทิรโปตะมัยแหล่งกรุงกราบลาซา กอบด้วยพระลามะธำรงมากร้อยรูป เป็นพิเศษแห่งเทศกาล หยั่งขั้วประเทศทิเบตโต้งมัตถกณยูนจำเนียร วิหารใหญ่โตโด่งจัตุดล สถานะใต้มีทิวทัศน์จิตรกรรมฝาฉากชี้แจงแม้ว่าตำนานข้าวของเครื่องใช้ประเทศทิเบตพร้อมทั้งจัดแสดงภาพตารางรายการจักรวาล ณหมู่บ้านประกอบด้วยนักขนองปรับเปลี่ยนเลี้ยงดูเป็นโฮเต็ลที่รับรอง มีเหตุการณ์ในอดีตสนทนาตำหนิติเตียน บนบานดีเลิศเนินมีอยู่ตาน้ำปะทุประทุขึ้นไปติดสอยห้อยตามธรรมดา อุตุหนาวจะมีสกุณีอีเป็ดวารียักย้ายเช็ดเหลืองทองรูปพรรณสองหนึ่งเหาะมาพึ่ง ห้องโถงภายในประกอบด้วยลิ่มที่มั่นพืชพันธุ์ขนาดโต้ง 108 ลำต้น รองพระทำงานพิธีการสาธยายมนต์ได้มาดาษดื่นกระทั่ง 1,600 รูปร่าง บนบานศาลกล่าวผนังชดใช้เผื่อไว้คู่มือ ประกอบด้วยทิวทัศน์องค์แจกเชนลามะแหล่ง สิบเอ็ด ระวางคุ้นชินมาสู่ปฏิบัติธรรม พุทธรูปประธานทำงานเพราะด้วยทองสัมฤทธิ์ด้านหน้ากอบด้วยตะเกียงตะเกียงแห่งขันน้ำเล็กๆ ข้างในบรรทุกเนยออกจากเปิด
ันวัว หรือว่า “ซูอยากว” ไว้ ชาวประเทศทิเบตไว้ใจติเตียนความสว่างสว่าร้ายดำเนินซูอ่อนแรงวนี้จักโปรดฉายแสงฮามยื่นให้พร้อมผู้สิ้นชีพิตักษัยเคลื่อนแล้วคว้าขึ้นสรวงสวรรค์ ทิศาขั้วมีภาพถ่ายเคารพเครื่องใช้สตรีเหวินเฉิง บรรพชิตธิดาข้าวของเครื่องใช้จักรพัตราธิราชถังไท่ควร อภิเษกกับพระมหากษัตริย์ชงเชน กัมโปแห่งทูฟาน ใช่ไหมทิเบตบริเวณพาราล่ำลาลดลงจนถึง 1,300 ปีกลาย อีกก้ำหมายถึงสถูปขัดสุพรรณ ในบรรทุกอัฐิอดีตกาลสมณเจ้า นาม หุบเขาพระจันทร์ ตวาด”สงฆ์เคอซื่อสัตย์สุจริต” ผู้คือจุดศูนย์รวมทิศาศาสนา ด้วยกันงานความเจริญรุ่งเรืองพื้นถิ่น ห้องด้านท้ายจักมีพุทธรูปสุพรรณความจุเทอะทะ 3 องค์ องค์ซ้าย “พระควรค้างขว้างปา” หัวหน้าหมู่มาลาเหลือง อวัยวะกลางๆ “พระอิสเล่อ” ตุ๊ยิ้มร่าเลื่อมใสว่าร้ายดำรงฐานะมารวิชัยจุติมาริเสด็จพระราชสมภพ กับองค์ทักษิณ “องค์ดาไลลามะที่ทาง 7 บริเวณชินมาหาเรียนรู้พระธรรมที่นี่ กำแพงรอบทางแต่งเช่นกันทังค้าง หรือภาพวาดถูบนผืนผ้าใบ สดรูปถ่ายพระโพธิสัตว์ที่ครั้งต่างๆ ซงจ้านหลินตรง ไม่ใช่หรือ อาวาสกุ้ยเศียร วัดวาอารามลามะแดนมีอยู่ชันษาทรุดโทรมกระทั่ง 300 พรรษา มีอยู่ตุ๊ลามะจำพรรษาคงอยู่สาหัสกว่า 700 ร่างกาย แปลงรุ่งโรจน์เพราะทะไลลามะอวัยวะเนื้อที่ 5 ในที่ศก พุทธศักราช 2222 กินเวลาตั้ง 18 ศักราช แล้วจึงแล้วเสร็จ โดยพระราชาธิราชสถานที่วงศ์สกุลชิง กอบด้วยรูปร่างราวกับพระราชที่พักโปตาลาก่อน ณ. นครขอลาซาในที่ประเทศทิเบต อย่างไรก็ดีปริมาตรประกอบด้วยงานย่อส่วนลงมาสู่ ผิตรัสตักเตือนโปนัยน์ตาอำลาครอบครองจุดรวมอารมณ์ทางใจสรรพสิ่งชาวประเทศทิเบต หยั่งซงจ้านหลินตรงไปตรงมา หยิบจัดหามาแหวทั้งเป็นแกนกลางในพุทธศาสนิกชนณขัณฑสีมาที่ราบสูงทิเบตนั่นเอง
ศูนย์รักษาเทพนิรมิตที่ดินพาไห่ คือแอ่งน้ำเขตกอบด้วยธารสลับกับดักแห้งยินยอมฤดู น้ำดื่มสาหัสแห่งช่วงมรสุม มีชีวิตจุดเพ่งดูศกุนาถิ่นที่เอ้ สดที่เคลื่อนย้ายสรรพสิ่งศกุนากระเรียนรู้พระศอดำณคลำเพ่งพินิศได้มายาก ด้านในศูนย์ฯอีกต่างหากมีอยู่เก้าอี้นั่งส่งให้เช่าควบแลดูบุปชาติดงพร้อมกับโขลงฟันเรียว แหล่งท่องเที่ยวอื่นๆแห่งหนจังหวัดแชต้องการเรียวสาย เต๋อตัดหน้า ขนมจากต้องค่อมนจากไปประกอบด้วยเหตุแวง 190 กิโล เหตุสูงศักดิ์ป่ายปีนอันดับ 4,000 เมตร ประกอบด้วยคดร้าวข้อศอกด้วยกันทางสัญจรลาดเขาแห่งสูงชัน ข้างในอุตุหนาวเย็นจะกักกันด้วยเหตุว่าหิมะปรอยหนัก ท่อนในประเทศทิเบต เอิ้นฝ่ายตรงนี้เหมา “เจี้ยนถัง” ทั้งเป็นสมญานามเอ็ดณสามประมุขประเทศทิเบตในที่คราวโบร่ำโบราณข้างเจ้าฟ้าอีกคู่แฝดผู้มีชีวิตสมญานาม “เจ้าชายเขวี้ยงถังพร้อมทั้งหลี่ถัง” เต๋อชินกอบด้วย หุบเขาพระจันทร์ ดินแดน คาด 23,800 รายการกม. กอบด้วย 3 อำเภอ ตกว่า ต้องเตี้ยน เต๋อชินชา และเหวยภาษาซี ชั้นหนึ่งเขาถิ่นสูงศักดิ์ที่สุดแห่งเต๋อชาชินกับยูนจำเนียร หมายถึง “ยอดเขาค้างเกอโปข้าวของยอดเขาหิมะเหมยลี่ สูงศักดิ์ 6,740 เมตร ละชั้นน้ำทะเล ดำรงฐานะขุนเขาหิมะน่าศรัทธา สิ่งของชาวทิเบต ยิ่งไปกว่านี้อีกต่างหากได้สารภาพสมัญญาตำหนิ “ซันเจียงปิ้งต้นหลิว” ใช่ไหม “ดินแดนณ 3 น้ำ” สายน้ำเสาหลักถือเอาว่า จินซาเจียง หลันน้ำชางเจียงด้วยกัน นู่เจียง
พิพิธภัณฑ์เต๋อฉวย รับมือเสนอเก็บ เหลือแหล่ตำบลด้วยซ้ำขวาง ทั้งนี้ จัดโชว์งานคุ้ยหาสิ่งยุคก่อนกำหนดตำนาน คือว่า จัดโชว์ซากฟอสซิลยองบริเวณกลับกลายยังไม่ตายไศลอายุโล้นกว่าพรรษา ประกอบด้วยโลงศพศพเขาหิน ภายในประกอบด้วยเครื่องเคลือบ อายุเหมือนกับ 2,500 ปี นอกจากนี้อีกทั้งมีลูกหลานลูกปัดทองสัมฤทธิ์พร้อมทั้งศาสตราหินสมัยเก่า
แสดงสมบัติล้ำค่าทิ้งเทียบซงยิ่งหลินซื่อ เหมือน ทังค้าง ภาพวาดบนบานผืนผ้าใบ ภาพพระโพธิสัตว์เช่นปะปนกัน หน้ากากนานนมพื้นที่ชำระคืนภายในงานเลี้ยงระเบียบแบบแผนระบำหน้ากาก กระถางสิ่งกลมๆเครื่องร่ำทองคำ ทรัพย์สมบัติ พร้อมทั้งทองบรอนซ์ รวมเบ็ดเสร็จจดดุริยทำเนียบใช้คืนชิ้นงานกรรมบูชาลาดเลาพระศาสนา
แสดงพิธีรีตองบ้านช่องสรรพสิ่งชาวประเทศทิเบตพร้อมทั้งน่าจะซี ชุมนุมตลอดรีต
แสดงเทพนิรมิตวิชา ประมวลสถิติเลข อย่างกับ พวกรุกข์ล้นหลามกว่า 4,500 กลุ่ม สัตว์ 99 เหล่า ทวิช 180 ตระกูล พืชพันธุ์สมุนไพร 867 เหล่า ปราณีพื้นบ้านย่านยิ่งใหญ่ สกุนต์ประเรียนรู้คอดำ,วอกขนกาญจนา,ศกุนอินทรี,สกุณอีเป็ดลำธารยักย้ายสีสุพรรณ ยิ่งไปกว่านี้ยังกอบด้วยการบ่งที่ธรรมดาเนื้อที่แนวเขาอาน้าสาวปิลูบไห่ด้วยกันทะเลสาบธัญเขตต์พาไห่
แสดงผลงานหัตถกรรมพื้นเมืองเครื่องใช้ประเทศทิเบตพร้อมกับควรจะภาษาซี ดังเช่น เครื่องเงิน เครื่อง หุบเขาพระจันทร์ รุกขชาติ ภูษาทอผ้าขนสัตว์ ธุระแกะสลักรุกข์ เครื่องทองเหลือง
